„Wspólne marzenie” Mistrza

„Chodzenie”, mówi mistrz poezji, „Słysząc łopatki przyjaciół obok twoich ramion/ Kładąc głowę pośrodku/ Wkładając serce w pięści i chodząc”... W wersach wiersza „Chodzenie” wyraża wezwanie do chodzenia „patrząc w oczy ciemności” w stronę ucisku, nierówności, ubóstwa i braterstwa. Na najwyższym piętrze wystawy „Wspólne marzenie”, która spotyka się z obywatelami w 62. rocznicę naszej straty mistrza w Centrum Kultury Kadıköy Nazım Hikmet (NHKM), wiersz „Chodzenie” towarzyszy twoim uszom głosem Senana Kary. Wędrujesz po wystawie z tą determinacją.

RECITAL 'MINEL BIRD'

Wystawa rozpoczęła się recitalem pianistki Şimal Ertekin. Wykonała ona utwór skomponowany przez Mesuda Cemila do filmu „Mineli Kuş”, którego scenariusz napisał Nazım Hikmet, a który Muhsin Ertuğrul zakasał rękawy, aby nakręcić, ale zdjęcia przerwano, gdy Nazım został skazany za komunizm.

Po recitalu aktorka Selen Kartay wygłosiła przemówienie otwierające wystawę w imieniu NHKM. Kartay stwierdziła w swoim przemówieniu, że wystawa była świadkiem tego, jak Nazım zapraszał swoich przyjaciół i towarzyszy na horyzont. Kartay powiedziała: „Widzimy prostotę, z jaką dzielił się tym marzeniem, mimo że nie podążali dokładnie tą samą ścieżką, jego determinację, by iść razem i wspólnie tworzyć. Chcemy porozmawiać o źródle odwagi Nazıma w wyciąganiu ręki, a także o jego walkach” i podkreśliła, że ​​ich spojrzenie na Nazıma i poszukiwanie u niego inspiracji nie było sesją przywoływania duchów.

PRODUKT ZBIOROWY

Po Kartayu, naukowiec i pisarz Kaya Tokmakçıoğlu przemawiał w imieniu zespołu wystawy i powiedział, że wystawa zawiera nie tylko fragment historii kultury i sztuki, ale także przykłady odzwierciedlające postępującą akumulację Republiki, którą opisał jako największe pęknięcie na tych ziemiach. Tokmakçıoğlu powiedział: „Próbowaliśmy stworzyć wystawę, która patrzy w przyszłość, a nie jest nostalgicznym upamiętnieniem Nazıma, i która próbuje zorganizować dzisiejszych intelektualistów, artystów i robotników”.

Na wystawie nie tylko Nazım Hikmet. Spotykamy Orhana Kemala, Kemala Tahira, Muhsina Ertuğrula, Oktaya Rifata, Orhana Veliego, Bedri Rahmiego Eyüboğlu, Abidina Dino, Ekrema Reşita Reya, Semihę Berksoy, Naila Çakırhana, İbrahima Balabana i wiele innych nazwisk w „wspólnym marzeniu” Nazıma Usty. Wystawa, która obejmuje wiele obrazów, fotografii, wycinków i okładek magazynów od literatury po teatr, od kina po politykę, będzie otwarta dla zwiedzających przez całe lato.

ZACZĘLIŚMY OD LINI, SKOŃCZYMY OD LINI...

„Nie rozumiemy/ pieśni jednej osoby” – mówi Nazım Hikmet, „Każdej nocy żałoby/ każdego dnia świętowania/ nasze pieśni/ muszą zburzyć skrzynię gazową/ i wspiąć się na nią/ i wybijać rytm swoimi wielkimi rękami...” Nasze pieśni są mistrzami poezji, zawsze wyrażającymi wezwanie do jedności. Odwiedzenie tej wystawy, która przenosi marzenie, które miał lata temu, do dnia dzisiejszego i jest częścią zbiorowego produktu, również wesprze to wezwanie do jedności.